Hoe het begon...
Ze zal een jaar of vier geweest zijn. Het is een prachtige dag. Ze zit samen met haar vader in de auto. Helemaal alleen met z’n tweetjes. Ze mag mee naar de begrafenis van haar overgroot oma, want die is dood ofzo.
Ze is dol op haar papa. Hij is meestal heel druk, maar nu heeft hij even alle tijd voor haar, waardoor het extra speciaal voelt. Spontaan barst ze in zingen uit: “Wij gaan naar het lijkie, wij gaan naar het lijkie.”
Zijn woede overvalt haar. Het was zijn liefste oma. Hoe kán ze!
Tranen prikken achter haar ogen. Ze heeft het verpest. Alweer. Wat is er toch mis met haar? “Ik moet gewoon nog beter mijn best doen”, denkt ze. “En héél goed nadenken voor ik iets doe of zeg.”
52 jaar later...
Inmiddels is ze volwassen. Een volwassen vrouw met een eigen gezin en een hele goede baan met dito inkomen. Aan de buitenkant heeft ze het helemaal voor elkaar. Maar diep van binnen is ze nog steeds bang om het fout te doen. Het weer te verpesten. Dus doet ze altijd haar best om alles goed te doen. Voor iedereen. En het iedereen naar de zin te maken. Ook als ze daar geen zin in heeft.
De enige die weet hoe ze zich echt voelt is haar beste vriendin. Maar die zegt altijd dingen als: “Je moet gewoon jezelf zijn. Je moet gewoon meer zelfvertrouwen hebben. Je moet gewoon meer maling hebben aan wat anderen vinden.” Yeah sure, dat weet ze zelf ook wel. Maar hoe doe je dat, als je het niet zo voelt?
Enerzijds en anderzijds...
Ken je dat? Aan de ene kant weet je heel goed wie je bent en wat je wilt. Maar aan de andere kant is het net alsof ‘iets’ je tegenhoudt. Iets wat je onzeker maakt en klein houdt. Iets waardoor je toch maar weer ja zegt als je eigenlijk nee bedoelt. Alsof je verstand en je gevoel niet op één lijn zitten.
En dat is ook precies hoe het zit. In haar hoofd is ze een volwassen vrouw, maar ergens diep van binnen zit nog een deel van het kleine meisje dat ze ooit was. Met al haar angsten en onzekerheden. Nog steeds bang om het fout te doen. Nog steeds bang om afgekeurd en afgewezen te worden. Bang om het ‘weer te verpesten’, omdat ze is gaan denken dat ze niet goed genoeg is. Dat er iets mis is met haar.
Bevroren in de tijd...
Dit meisje is haar jongere zelf, ook wel het innerlijke kind genoemd. Een deel van ons dat niet is opgegroeid maar als het ware bevroren is in de tijd. Meestal ontstaat zo’n deel als we iets meemaken wat grote impact op ons heeft, waardoor we (onbewust) besluiten ‘dat nooit meer’. Het deel splitst zich dan als het ware af en kan een eigen leven gaan leiden. Daardoor heeft het toegang heeft tot de hulpbronnen die we gedurende ons leven verzamelen en blijft het reageren zoals het kind dat we ooit waren.
We ervaren ons innerlijke kind vaak als gevoelens die we niet begrijpen of niet willen voelen. Onzekerheid, angst, woede, verdriet. We voelen het wel, maar we kunnen ze niet plaatsen. Dus proberen we ze weg te drukken of te negeren. Maar hoe meer we dat doen, des te harder ze blijven terugkomen. Als een kurk die je onder water probeert de houden. Het kost veel energie en als je even niet oplet…plop…daar is ie weer.
Als je echt in je eigen kracht wilt staan, dan kun je de gevoelens van je innerlijke kind maar beter serieus nemen. Luister naar wat het te zeggen heeft en geef het wat het nodig heeft. Als een soort ideale ouder, die als enige op de hele wereld precies weet wat het gemist heeft en waar het naar verlangt.
Helen van het innerlijke kind
Werken met je innerlijke kind is de meest krachtige, effectieve en snelle manier die ik ken om jezelf van binnenuit sterker te maken. Waardoor je automatisch meer zelfvertrouwen krijgt en (nog) meer jezelf kunt zijn. Als je je innerlijke kind de goedkeuring en de acceptatie geeft waar het zo naar verlangt, dan verdwijnt de angst voor afkeuring en afwijzing. Helemaal vanzelf. Van binnenuit.
Onlangs is er een prachtig boek over dit onderwerp verschenen, dat hele duidelijke antwoorden geeft op de HOE vraag. Het heet ‘Bevrijd je innerlijke kind’ en is geschreven door de Duitse therapeut en NLP trainer Mike Hellwig.
Als NLP trainer ben ik altijd geïnteresseerd in de hersenspinsels van collega’s, maar deze vond ik wel heel bijzonder. Duidelijk, praktisch en zeer toegankelijk. Een achtergrond in NLP of familie opstellingen kan handig zijn, maar is volgens mij niet noodzakelijk. Hellwig neemt je als lezer echt bij de hand en maakt het je makkelijk om te begrijpen hoe het werkt.
Stap voor stap legt hij je uit HOE je in contact komt met je innerlijke kind. Stap voor stap neemt hij je mee in oefeningen die je helpen om een liefdevolle relatie met je innerlijke kind te ontwikkelen. Waardoor je steeds meer van jezelf gaat houden en van binnen heel wordt.
De basis van zijn methodiek, die hij ‘toelatingsverbeelding’ noemt, is onvoorwaardelijke acceptatie van alles wat is. Het gewenste én het ongewenste. Het gepaste én het ongepaste. Alles mag er zijn. Alles wordt gezien en gehoord. Alles is goed. En het mooie is, zodra je dat voelt…dat alles er mag zijn en alles goed is…dan verandert er iets wezenlijks van binnen. Je komt thuis in jezelf. En alles is goed. Precies zoals het is.
Zo kan het ook
Ze is nu 52 en ze kent haar innerlijke kind door en door. Haar meisje, zoals ze haar in gedachten liefdevol noemt, is helemaal opgebloeid. Ze voelt zich veilig en geliefd. Gezien en gehoord. Precies zoals ze is. Precies zoals een kind dat nodig heeft.
Aan de buitenkant merk je niet zoveel verschil. Ze is nog steeds wie ze was. Maar ze straalt meer. En ze zegt vaker nee. Van binnen echter is het een wereld van verschil. Ze voelt zich kalm, energiek en vol zelfvertrouwen. Ze is volkomen op haar gemak met wie ze is en wat ze doet. Thuis in zichzelf. Eindelijk…heerlijk.
Wil jij dat ook? Dan kun je natuurlijk de hulp inschakelen van een coach die gespecialiseerd is in dit werk. Wil je liever zelf aan de slag? Dan is ‘Bevrijd je innerlijke kind’ een echte aanrader. Ik heb zelf in de afgelopen 20 jaar al heel wat innerlijk kind werk gedaan, maar na het lezen van dit boek en het toepassen van de oefeningen, heb ik toch weer nieuwe en nog diepere lagen in mezelf ontdekt.
Dat was het weer voor nu. Ik wens je een fijne dag en hopelijk tot ziens!
Liefs Sylvia
