Vrouw en stress
Veel vrouwen hebben het gevoel dat ze geleefd worden. Omdat ze alles goed willen doen. Voor iedereen.
Waardoor ze chronisch moe zijn...of last hebben van stress en onzekerheid. Hét recept voor burn-out.
De vrouwelijke hersenen
De vraag is natuurlijk...waarom?
- Waarom willen we alles goed doen…voor iedereen?
- Waarom proberen we te voldoen aan allerlei verwachtingen?
- Waarom zijn we zo gevoelig... voor wat anderen vinden en willen?
Stress en het Oerbrein
Volgens de Amerikaanse psychiater en neuroloog Louann Brizendine ( auteur van ‘de vrouwelijke hersenen), zijn er 3 antwoorden op die vragen.
Die allemaal te maken hebben met je oerbrein.
Dit is een deel van je brein, dat nog precies hetzelfde werkt als in de oertijd. Toen we nog in grotten leefden.
En omdat dit deel van je brein nauwelijks veranderd is, reageert het nog net zo als toen.
Wat doet het oerbrein?
De voornaamste taak van het oerbrein is, om je in leven te houden. Daar doet het alles voor.
Wat wij stress noemen, is eigenlijk je oerbrein dat alarm slaat.
Volgens Brizendine zit dat zo:
Antwoord 1: Meer behoefte aan samen.
In de oertijd waren vrouwen veel kwetsbaarder dan mannen. Ze waren kleiner, hadden minder spieren…én ze zorgden voor de kinderen.
Als er gevaar dreigde, kon een man vechten of vluchten. Maar voor vrouwen lag dat wel even anders. Want zij hadden kleintjes om voor te zorgen.
En het is lastig vechten, of vluchten, met een kleintje aan je borst, in je buik, op je rug en aan je rokken.
Tend and Befriend…
Daarom hanteerden vrouwen een andere overlevingsstrategie. De zogeheten 'Tend and Befriend strategie'.
Wat betekent, dat je met zoveel mogelijk mensen banden schept. Door voor ze te zorgen (Tend) en ze te vriend te houden (Befriend).
Waardoor je een sterk sociaal netwerk opbouwt. Zodat je er in geval van nood niet alleen voor staat.
Want dat betekende in die tijd meestal de dood. Voor jou én je kleintjes.
De grootste angst van vrouwen was dan ook, om uit de groep gezet te worden.
Dus deden ze er alles aan om met iedereen op goede voet te staan. En conflicten te vermijden.
De kracht van het oerbrein
Nu leven we natuurlijk allang niet meer in grotten, maar ons oerbrein reageert nog net als toen.
Dus gaan bij ons nog steeds de alarmbellen af, als we alleen al het idéé hebben dat anderen ons afkeuren of afwijzen (lees: verstoten).
Ook al vind je misschien dat je daar boven moet staan; je oerbrein wint het altijd. Want volgens haar hangt je leven er vanaf.
En dáárom proberen we alles goed te doen. Voor iedereen. Daarom proberen we te voldoen aan alle verwachtingen.
Niet omdat we dat nou zo leuk vinden, maar omdat we onbewust nog steeds op zoek zijn naar goedkeuring. Uit angst voor afwijzing.
Herken je dat?
Antwoord 2: Meer zien en voelen
En omdát sterke banden met anderen zo belangrijk waren, is ons brein extreem goed in het lezen van emoties en gezichtsuitdrukkingen.
‘Is er iets? Gaat het wel? Is alles nog oké tussen ons? Ik voel gewoon dat er iets is…’ Herkenbaar?
De meeste vrouwen zien elk detail, elke nuance. Alsof we voelsprieten hebben voor onderlinge verhoudingen en emoties.
We hebben het gelijk door als er iets is. Ook als je zegt dat er niets is. Daar prikken we dwars doorheen. Ja toch?
Antwoord 3: Meer op jezelf betrekken
Die vaardigheid in het lezen van gezichten en emoties, hebben we al van jongs af aan.
Kleine meisjes kijken continu naar de gezichten om zich heen. Op zoek naar goedkeuring en bevestiging.
Veel meer dan jongetjes dat doen. Plus...meisjes betrekken die reacties veel meer op zichzelf.
Krijgt ze veel waardering en goedkeuring? Grote kans dat ze een positief zelfbeeld ontwikkelt.
Krijgt ze meer afkeuring en afwijzing? Grote kans dat ze aan zichzelf gaat twijfelen. Gaat denken dat ze niet goed genoeg is.
En natuurlijk geldt dat ook voor jongetjes. Maar volgens Brizendine zijn meisjes daar nóg veel gevoeliger voor.
Als ik kijk naar mezelf en de verhalen om mij heen, dan herken ik dat wel. Jij?
Bye Bye stress…
Voor mij persoonlijk is er heel veel veranderd sinds ik dit weet.
Want ook ik heb jarenlang het gevoel gehad dat ik geleefd werd.
Omdat ik onbewust op zoek was naar goedkeuring. Van anderen.
Nu weet ik, dat ik die goedkeuring niet nodig heb. Er is geen man overboord als iemand mij afwijst.
Niet dat ik het nu ineens leuk vind...maar ik laat me er niet meer door leiden. Ik geef mezelf de goedkeuring die ik nodig heb.
Waardoor ik heel dicht bij mezelf kan blijven. Zonder schuldgevoel of stress. Omdat ik keuzes maak waar ik me goed bij voel.
En dat is zó fijn!
Daarom heb ik er mijn werk van gemaakt, om anderen te leren wat ik zelf geleerd heb.
En daar geniet ik nog elke dag van!